- aqibət
- is. <ər.> Son, axır, nəticə, nəhayət. <Piri baba:> Ay dəliqanlılar, aqibətinizi çox pis görürəm. S. S. A.. Xəyalən hər ikisi gələcəyi, başladıqları işin aqibətini düşünürdü. M. İ.. // Ara söz mənasında. Ey Nəbati, nə qədər var isə ömrün, xətt yaz; Aqibət, bir gün olur kim, gəli bir karə bu xətt. Nəb.. // Zərf mənasında. Axırda, nəticədə. Dərdinə bulunmaz oldu dərman; «Məcnun» dedi, verdi aqibət can. F.. Gövhəri-əşkin kimi düşdün nəzərdən aqibət; Noldu, ey miskin könül, bir söylə təqsirin sənin? S. Ə. Ş.. Çəksə hər kim ki bir qədər zəhmət; Olar, əlbəttə, aqibət rahət. A. S..◊ Aqibətin(iz) xeyir! (xeyir olsun!) – «sabahın (axşamın) xeyir!»ə cavab olaraq işlədilən ifadə. <Cavanşir:> Aqibətiniz xeyir! Haradan belə, övladlarım? M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.